Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
H.B. van Ommen
Mijn reactie daarop:
Neen, als de overheid eens goed haar straffen zou uitdelen en de burgers zouden de moeite nemen om aangifte te doen van de daden van die overtreders, dan zal een ieder zich beter gedragen in het verkeer.
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Naar overzicht van alle forums
Weer zijn wij het met elkaar eens.
Het kan niet op vandaag.
JUIST dat straffen geschiedt niet d.m.v. het verhalen van letselschade.
Want de verzekeraar moet de rekening betalen (en dus u : de consument) voor de daden van klanten.
Overigens : het straffen van daders zie ik als een taak voor de Rechtbanken en niet als taak voor de burger. Maar die Rechters hebben nauwelijks tijd om daders te straffen want er zijn zoveel van die aansprakelijkheidszaken te behandelen.
Oke ?
Drs. Niet,
Door de stroom van uw reacties is het bijna niet mogelijk daarop te reageren zonder een nieuw onderwerp te openen.
Ik ben overigens heel blij dat u (en naar ik hoop ook anderen) kennis willen nemen van argumenten en reacties.
Dat leidt tot beter begrip van de materie en wellicht tot nuttige conclusies.
U stelt ondermeer:
U beperkt het in deze bijdrage tot afschaffing van de aansprakelijkheid voorzover er letselschade in het spel is. Waarom alleen letselschade?
Ik zou zeggen doe het dan helemaal goed en beperk e.e.a. niet tot letselschade. Wat vind u daarvan?
Reactie :
Bij materiele schade is de vraag omtrent de waarde doorgaans niet het grote probleem. Ook is de materiele schade doorgaans te herstellen. Bij letselschade is dat niet het geval.
Overigens zou ik afschaffing het het verhalen van materiele schade niet eens direct afwijzen. Maar ik denk een positieve bijdrage te kunnen leveren aan deze maatschappij als ik de burger meer bewust zou kunnen maken van de iditotie van de gedachte dat er altijd wel iemand te vinden is die moet “dokken” als jou iets overkomt.
Ik kan niet inzien waarom iemand slechts behoefte heeft aan NUL als hem iets overkomt waarvoor hij zelf verantwoordelijkheid draagt, terwijl hij een miljoen of zo nodig zou hebben als een ander verantwoordelijk is of zou zijn.
Juist het bewust maken van de consument dat hij meer zekerheid heeft aan een verzekering waarbij hij invloed heeft op de omvang van de verzekering, lijkt mij een loffelijk streven.
Uw virtuele inbreng inmiddels redelijk kennende, kan ik mij niet voorstellen dat u het bovenstaande zou afwijzen.
In reactie op de stelling die ik ter discussie heb gebracht stelt U o.m. het volgende:
Stel dat iemand letsel onvoldoende heeft verzekerd. Vanwege een te laag inkomen, andere belangrijkere prioriteiten enz……. Heeft zo iemand dan pech gehad en krijgt niet de voorzieningen die hij minimaal nodig heeft?
Het voordeel van aansprakelijkheidsstelling is dat in zo’n geval de WERKELIJKE schade wordt uitbetaald en dat heeft niets te maken met onderverzekering.
Mijn reactie daarop is:
Juist omdat de gemiddelde consument al zo veel geld kwijt is aan zijn eigen aansprakelijkheidsverzekeringen, zal iedere consument ruimschoots budget vrij krijgen als juist letselschade wordt afgeschaft als basis voor het verkrijgen van een vergoeding.
De bijdrage van de consument treft u aan in alle diensten en goederen die de consumenten afnemen. Koop maar een potje yoghurt, een auto, een krop sla of ga eens naar de dokter, apotheker of uitzendbureau : al deze zaken kunnen slechts verkocht worden mits er in voldoende mate een aansprakelijkheidspremie in verwerkt zit.
En wat krijgt de consument daarvoor terug : onzekerheid over de omvang van zijn recht op een schadevergoeding als er iets mis gaat.
1) je moet kunnen bewijzen wie er aansprakelijk is (zie Volendam)
2) je moet de omvang van je schade kunnen aantonen
3) je moet maar afwachten of de ander partij een verzekering heeft
4) je moet maar afwachten of die verzekering voldoende dekt
5) je moet maar afwachten wat de advocaat van de andere partij allemaal kan bedenken om het tegendeel aan te tonen.
Kortom : het is bepaald een onsmakelijk avontuur om letselschade bij een ander te verhalen. Ik heb daar diverse keren met verbijstering kennis van genomen.
Nog niet zo lang geleden maakte ik mee dat (17 jaar na het ongeval) de tegenpartij het bestond om aan te voeren dat alle problemen eigenlijk veroorzaakt waren omdat de ouders van het slachtoffer een oorlogssyndroom moeten hebben gehad. Je bedenkt dit toch niet !
Toch heb je er als slachtoffer niets aan om op deze wijze je leven te laten verpesten. Talloze gezinnen van slachtoffers gaan kapot aan de jarenlange strijd om het bewijs.
En het resultaat valt doorgaans tegen (de geldsom) de kosten zijn hoog (de advocaat) en het verlies van de levensvreugde tijdens de strijd is niet in geld te vergoeden.
Wie heeft hier nu eigenlijk pech ?
DIt heeft naar mijn mening niets met onderverzekering te maken, maar met het kiezen voor zekerheid. De zekerheid dat je je eigen boontjes moet doppen omdat in de meeste gevallen toch nergens iets te halen valt.
Dat scheelt een hoop ellende en het geld van de besparing op aansprakelijkheidsverzekeringen die letselchade dekken kan dan veel en veel beter gebruikt worden : voor het bieden van basisverzekeringen voor iedereen.
H.B. van Ommen
Uw apart vermelde reacties op mijn reacties heb ik (speciaal voor u) en voor de duidelijkheid van de lezers gekopieerd naar mijn reacties op uw bijdrage genaamd:
“Afschaffen aansprakelijkheid letselschade ”
Tevens heb ik de beheerder van dit prikbord verzocht om uw reactie die u als nieuwe bijdragen had ingevoerd te verwijderen. Dat heeft de beheerder inmiddels gedaan. Dit om complete chaos te voorkomen
Op deze wijze kan (OOK DOOR ANDEREN) meegedaan worden in de discussie en blijft e.e.a. begrijpelijk.
Het hoofdonderwerp is dus: Afschaffen aansprakelijkheid letselschade
Hierop heb ik 7 reacties gegeven waarop u weer 7 x heeft gereageerd.
En nu eens kijken hoe anderen hierover denken en SCHRIJVEN.
Groeten Drs. Niet ;-)
ARNHEM - De rechtbank in Arnhem heeft in kort geding bepaald dat de immateriële schade veroorzaakt door seksueel misbruik wordt gedekt door de aansprakelijkheidsverzekering van de dader.
Een vrouw die tussen 1982 en 1989 seksueel werd misbruikt deed onlangs via de rechter met succes een beroep op de aansprakelijkheidsverzekering van de dader.
De man werd vorig jaar oktober veroordeeld tot 18 maanden plus dwangverpleging.
De vrouw stelde voor de rechtbank dat haar gezin in de financiële problemen was geraakt door diverse opnames in psychiatrische inrichtingen die zij moest ondergaan als gevolg van dat misbruik.
Opzet
De verzekeringsmaatschappij van de dader, RVS, stelde zich voor de rechtbank op het standpunt dat schade als gevolg van seksueel misbruik buiten de dekking van de aansprakelijkheidsverzekering viel omdat er sprake was van ‘opzet’.
De maatschappij stelde dat het een feit van ‘algemene bekendheid is dat het plegen van seksueel misbruik langdurige en ernstige psychische problemen oproept’. Omdat de verzekerde zich bewust zou zijn geweest van de schadelijke gevolgen van zijn handelen, kon er volgens RVS geen beroep worden gedaan op de aansprakelijkheidsverzekering van de man.
De rechtbank-president oordeelde echter dat seksueel misbruik in zijn algemeenheid niet opzettelijk is gericht op het toebrengen van schade aan het slachtoffer maar op het bevredigen van de behoeftes van de dader. De schade die daaruit voortkomt moet volgens hem wel degelijk gedekt worden door de verzekering.
Woordvoerder G. Kloosterboer van het Verbond van Verzekeraars liet gisteren weten dat de polisvoorwaarden van aansprakelijkheidsverzekeringen inmiddels zodanig zijn gewijzigd dat claims op grond van seksueel misbruik in de toekomst buiten de dekking vallen.
© 1996-2001 Dagblad De Telegraaf. Alle rechten voorbehouden. e-mail:
maar voordat ik verder reageer wil ik graag dat andere deelnemers ook hun zegje doen.
Zolang niet op deze prikborden wordt gereageerd blijft dit onderwerp wel bovenaan staan. Dus aktueel blijft het wel. Maar wel lauw,lauw hoor…..de reacties van verzekeraars en tussenpersonen.
Moet je nagaan…. er zijn wel 50.000 mensen werkzaam in de verzekeringsbranche. En niemand tijd?
Toch denk ik dat er heel wat creatieve mensen in de verzekeringsbranche werkzaam zijn die zeker innoverend bezig willen zijn en best hierover iets te zeggen hebben..
Eens ouderwets te bakkeleien over een onderwerp dat niet nieuw is. Zeker de moeite om op dit prikbord aan de orde te brengen.
Ho maar….er gebeurd niets….
Moet je eerlijk zijn wat een tijdverspilling dat over en weer aansprakelijk stellen is. En dan nog eens bepalen welke bedrag al dan niet uitgekeerd moet worden. Tijdrovend…en voor het slachtoffer zeer pijnlijk.
Zou een omwenteling van aansprakelijkheid naar een sommenuitkering misschien niet praktische uitvoerbaar zijn?
***********************************************
Even terzijde……..
3 weken geleden las ik in de krant dat assurantietussenpersonen met argusogen keken naar de trend dat advisering op verzekeringsgebied en schade(afwikkeling) met regelmaat richting advocaten ging de laatste tijd. En zonder dat de consument direct schrok van de hoge uurtarieven…….
Een signaal waar wel iets mee gedaan moet worden m.i.
Kennis en kwaliteit daarvoor wil de consument wel betalen blijkbaar…
Groeten van drs, Niet ;-)
Zullen we Albert Jan maar vragen om een eigen prikbordje.
Prikken we samen af en toe een hapje “Beter weten” met een slokje “Jus d'Assurance”.
De Financiele Telegraaf gelezen zaterdag ?
Voor die advocaten is er binnenkort m.i. genoeg te doen. Hebben ze geen tijd meer voor assurantie-advisering.
Over het stil zijn : ik heb in de loop der jaren bemerkt dat zij die de stand van zaken liever zo houden m.b.t. het onderwerp letselschade en aansprakelijkheid, nooit reageren. Ik denk dat ze geen antwoord hebben.
Ooit sprak Mr. Beers mij op dit onderwerp aan en zijn aanval op het standpunt was puur gericht op het sentiment van het straffen van de dader. Die mag toch zo maar niet wegkomen nadat hij een fout had gemaakt ! Bloeden moest die en flink ook. Ja ook de chirurg die na drie operaties nog een spoedingreep moet doen en een foutje maakt. Heeft de patient toch niets mee te maken.
Betalen !!
En dan moeten de letselschadeverzekeraars (zoals de St.Pauls die er deze week mee gestopt is) de premies maar verhogen.
Wie dat dan moet betalen ?
De chirurg natuurlijk.
Moet die zijn honorarium maar verhogen.
En wie moet dat dan betalen ?
Juist ja : niet alleen Mr. Beers als hij eens in het ziekenhuis komt te liggen.
Wellicht kan Albert Jan eens een mailtje sturen naar Mr. Beers.
Zal ik ook iemand uitnodigen voor deelname aan de discussie.
Zal ik ook Assurantie Magazine uitnodigen om kennis te nemen van deze discussie.
Kan een interessante ontwikkeling worden waar leden van de 2e kamer ook eens kennis kunnen nemen van de praktische mogelijkheden om het beter te doen dan tot nu toe.
Tot ziens drs. Niet….
