Het BW kent wetsartikelen over schuld.
Maar ook in verzekeringsvoorwaarden staat het nodige omschreven.
In 2003 in het volgende artikel van kracht in het NBW
De verzekeraar vergoedt geen schade aan de verzekerde die de schade met
opzet of door roekeloosheid heeft veroorzaakt.
MIJN VRAAG?
Is het nu nog noodzakelijk in de verzekeringsvoorwaarden hiervan af te wijken of om duidelijker te zijn. Wat is nu in vredesnaam: Roekeloosheid?
HUIDIGER WETGEVING:
SPECIAAL VOOR BRAND:
Artikel 294 W.v.K. (verzekeraar hoeft niet te betalen indien hij bewijst
dat de brand door merkelijke schuld of nalatigheid door verzekerde is
veroorzaakt brand)
ALGEMEEN:
Artikel 276 W.v.K. (schade en verlies door eigen schuld komt niet ten laste
van verzekeraar.) Dit geldt uiteraard niet in alle gevallen van schuld.
Lichte schuld zou dan ook niet gedekt zijn en dat is niet de bedoeling. Tussen ‘schuld uit 276 K’ en ‘merkelijke schuld’ uit 294 zit in de praktijk geen noemswaardig verschil. Eigen schuld is in hoofdzaak dezelfde roekeloosheid als waarop onze wet bij brandverzekeringen het oog heeft, waar zij spreekt over merkelijke schuld.
Volgens de wet:
1) lichte schuld: in principe is dit gedekt.
2) schuld: in principe niet…. conform 276 maar in verzekeringsvoorwaarden mag
daarvan worden afgeweken. Wat ook gebeurd
3) opzet: uitgesloten (hierin zijn verschillende gradaties die niet in de wet staan. 't is mogelijk om grenzen te trekken van het al dan niet verzekerbaar maken.
IN VERZEKERINGSVOORWAARDEN WORDT HIEROVER OOK E.E.A. GEREGELD
In polissen van verzekeringen worden in de algemene voorwaarden of specifiek bij de verzekering behorende voorwaarden opzetuitsluitingen en daaraangrenzende schuldgraden vermeld. Opzettelijke veroorzaakte schuld wordt niet gedekt (maar een hele discussie kan er zeker over worden opgezet. Belangrijke jurisprudentie is hier wel aanwezig om uitspraken te doen in vergelijkbare gevallen)
Bij brandverzekeringen specifiek staan in het algemeen in polisvoorwaarden niet iets geregeld omdat daar art. 294 K (merkelijke schuld) als voldoende wordt geacht.
Dus staat in verzekeringsvoorwaarden niets geregeld over schuld,opzet dan
geldt de wet. Staat in de voorwaarden een omschrijving waaruit men kan halen
dat schuld is verzekerd dan geldt niet de wet op dit gebied maar de
voorwaarden.
- Omschrijvingen hierover in de voorwaarden gaan voor de wet.
- Omschrijvingen in specifieke voorwaarden gaan weer voor de algemene voorwaarden.
- Omschrijvingen in clausules gaan weer voor de specifieke voorwaarden
Hoe dan ook verder: Discussie blijft altijd wat lichte schuld, gewone schuld,
merkelijke schuld of opzet. Jurisprudentie in de loop der jaren kan de
nodige houvast geven. Grensgevallen zullen er altijd blijven.
Bij het beoordelen van verzekeringsdekking moet men naast hetgeen geregeld is in de voorwaarden of wet gewoon het gezonde redelijke boerenverstand gebruiken.
Om schade te betalen of met goede argumenten af te wijzen.
Maar altijd denken (ook als schadecorrespondent) hoe kan ik de schade onder de dekking laten vallen en niet andersom hoe kan ik de schade afwijzen.
Een goede verzekeraar gaat daar alszodanig mee om.
En er zijn vele goede verzekeraars….
NWB
Artikel 294 en 276 uit het Wetboek van koophandel worden vervangen in 2003
in wetboek 7 door Artikel 7.7.2.9 voorzover ik weet:
De verzekeraar vergoedt geen schade aan de verzekerde die de schade met
opzet of door roekeloosheid heeft veroorzaakt.
Volledige en compleet ben ik niet maar wie weet heeft iemand van u nog een
aanvulling of verbetering.